หนังตลกร้ายเรื่องนี้ได้คะแนน 90% ในเว็บไซต์ Rotten Tomatoes เป็นหนังรักที่ไม่ธรรมดาจริงๆ

หากจะพูดถึงเรื่อง BDSM แล้ว ถือเป็นแนวทางปฏิบัติที่ค่อนข้างเป็นที่รู้จัก แต่ถึงกระนั้นก็ยังได้รับชื่อเสียงที่แย่มาก เมื่อพูดถึงการนำเสนอในสื่อ หนังและแส้มักจะถูกเชื่อมโยงกับสิ่งที่น่าขนลุก ไม่ว่าจะเป็นอาชญากรรมที่น่ากลัวใน CSI หรือความสัมพันธ์ที่เกือบจะรุนแรง เช่น ความสัมพันธ์ที่แสดงในแฟรนไชส์ ​​Fifty Shades of Grey เป็นเรื่องยากที่จะคิดภาพยนตร์หรือรายการที่วาดภาพโลกของตัวละครรองและผู้มีอำนาจในแง่บวกอย่างแท้จริง หรือใช้สิ่งเหล่านี้เป็นสื่อกลางสำหรับเรื่องราวที่ไม่ใช่เกี่ยวกับการเบี่ยงเบนทางเพศ แต่เป็นเกี่ยวกับความรัก ความสุข และเรื่องราวส่วนตัว แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ Dogs Don't Wear Pants ของ J.-P. Valkeapää โดดเด่น ด้วยการแสดงที่ละเอียดอ่อนและเรื่องราวที่มีเสน่ห์ แม้ว่ามักจะน่าเศร้า ภาพยนตร์ตลกดำปี 2019 ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเรื่องนี้ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากชุมชน BDSM ภาพยนตร์เรื่องนี้เน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงที่ชอบความรุนแรงกับลูกค้าของเธอคนหนึ่ง ซึ่งยังคงโศกเศร้าจากการเสียชีวิตของภรรยา ภาพยนตร์ไม่ได้หลบเลี่ยงที่จะแสดงให้เห็นว่าความเจ็บปวดสามารถทำลายล้างได้อย่างไร แต่ยังเตือนให้เรานึกถึงแง่มุมเชิงสร้างสรรค์ของความเจ็บปวดด้วย ผลลัพธ์ที่ได้คือภาพยนตร์ที่น่ารัก แม้จะดูแหวกแนวไปสักหน่อย แต่ก็เป็นภาพยนตร์ที่น่าดูและอบอุ่นหัวใจ

ความเห็นเป็นเอกฉันท์ของนักวิจารณ์ในเว็บไซต์ Rotten Tomatoes ที่ให้คะแนน Dogs Don't Wear Pants ถึง 90% ระบุว่า "Dogs Don't Wear Pants เป็นภาพยนตร์ที่เข้มข้นเกินไปสำหรับผู้ชมหลายคน แต่สำหรับผู้ที่สามารถรับโทษได้ ก็มีความสุขที่ได้ชมความเจ็บปวดของละครดราม่าเรื่องนี้" เมื่อพิจารณาจากผู้ชมแล้ว เรตติ้ง 70% ของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ถือว่าไม่เลวทีเดียว แน่นอนว่าบางคนอาจไม่ชอบภาพของ Valkeapää เนื่องจากมีภาพการบีบคอและการทุบตีเพื่อความสุขทางเพศอย่างละเอียด อย่างไรก็ตาม หากใครสามารถผ่านพ้นจุดนั้นไปได้ หรือเข้าใจสิ่งที่ภาพยนตร์มอบให้เรา สิ่งที่รออยู่ข้างหน้าก็คือความงดงามและความสุขอย่างแท้จริง ความงดงามของการมีชีวิตและความสุขจากการได้พบสิ่งที่ทำให้คุณมีความสุขอย่างแท้จริง

เรื่องราวของ Dogs Don't Wear Pants เริ่มต้นขึ้นเมื่อประมาณหนึ่งทศวรรษก่อนเนื้อเรื่องจริง ในขณะที่กำลังพักผ่อนกับครอบครัว ภรรยาของ Juha (Pekka Strang) ออกไปว่ายน้ำแต่ก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย ความเศร้าโศกและความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเธอไว้ได้ทำให้ Juha ใช้เวลาหลายปีถัดมาในชีวิตของเขาในการรำลึกถึงวันชะตากรรมนั้น ไม่ใช่เพียงแค่ฝันที่จะออกจากทะเลสาบพร้อมกับภรรยาของเขาในอ้อมแขนเท่านั้น แต่เป็นการจินตนาการถึงช่วงเวลาสุดท้ายที่เขาเห็นเธออยู่ใต้น้ำ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เขาเกือบจะจมน้ำตายก่อนที่คนเดินผ่านไปมาบนเรือจะดึงขึ้นมา

หลายปีต่อมา Juha ดำเนินชีวิตต่อไปในขณะที่ลูกสาววัยเตาะแตะของเขา Elli (Ilona Huhta) พยายามทำให้เขาลืมแม่ของเธอโดยแนะนำให้เขารู้จักกับครูสอนดนตรีของเธอ Juha ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ในความเป็นจริงแล้ว เขาแทบจะไม่สนใจอะไรเลย ฉากที่เขาสำเร็จความใคร่โดยที่ใบหน้าของเขาถูกปกปิดด้วยเสื้อผ้าของภรรยาบ่งบอกว่าเขาไม่ได้แค่ติดใจเธอเท่านั้น แต่ยังกำลังหาทางที่จะกลับไปอยู่ในช่วงเวลาสุดท้ายที่อยู่เคียงข้างเธอ ซึ่งอาจฟังดูน่ากลัวก็ตาม ในขณะที่พาเอลลี่ไปเจาะลิ้นเพื่อฉลองวันเกิดของเธอ จูฮาพบวิธีที่จะกลับไปที่ทะเลสาบแห่งนั้นเมื่อเขาได้พบกับผู้หญิงที่ชอบความรุนแรงชื่อโมนา (คริสต้า โคโซเนน) ในตอนแรก ไม่ชัดเจนว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ เพราะเขาดูไม่เข้ากับสถานการณ์ที่ต้องคลานสี่ขาเหมือนสุนัขในห้องของเธอ แต่ทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทางเมื่อเธอบีบคอเขา ทำให้เขาต้องพาเขากลับไปที่น้ำ